-
Het is eerst een kwestie van DOEN. De neiging van de geest is telkens naar buiten te gaan, naar objecten, en naar subtiele vritts, bewegingen zoals 'er moet nog wat'...
Dit telkens terugbrengen na afdwaling/afleiding is noodzakelijk.
Op den duur ontwikkeld men GEESTKRACHT...
De ik-gedachte raakt steeds meer geïsoleerd..
Die kan alleen blijven doordat t zich verbindt met iets anders. Dus MAAK LOS, MAAK LOS...
-
In de tweede fase is het ZIJN ipv doen.
Men doet niet-doen..
Men IS. Dit is de inspanningsloze inspanning. De naar binnengekeerde geest.
Uiteraard kan ieder weldenkend mens zien dat men niets hoeft te doen om te zijn.. Maar echt gewoon ZIJN ALS ZIJN is voor velen echt heel moeilijk... Als de geest niet getraind is, dan is t zelfs onmogelijk en is t dus fase 1 die men steeds weer doorgaat.
Er zijn weinig gedachten. Oude samskara's kunnen bovenkonem. En het ZIJN kan gaan bloeien.
Mensen die gedegen praktijk doen, komen tot bloei, zoals een bloemknop die open gaat of een cocon die zich ontpopt tot vlinder.
Stil zitten en niets doen, de lente komt...
Je EFFORT loont...
-
In de derde fase is er de zoektocht naar de BRON. Wie ben ik? Waar komt dit IK BEN uit voort? Hoe is het zo ontstaan?
Uiteraard dit is totaal geen mentaal/intellectuele tocht. Zie hoevelen afgedwaald zijn op de spiriruele paden door genoegen te nemen met wat inzichten en al geloven verlicht te zijn als ze een maal de ik-gedachte hebben losgemaakt. Het zijn beginners die gestopt zijn...
In die laatste fase komt het hele bestaan in het geding. Je gebruikt de totaliteit van je GEESTKRACHT om de bron op te sporen. En daarin te verzinken, versmelten, aan over te geven
DE SPRONG.
Dit is een fase van overgave en genade.
Door het ik te isoleren valt t vanzelf het bestaan in.
🪷 Het is niet zo dat men iets anders doet in elke fase.
🪷 Ook is ieder ergens anders op dat pad van onderzoek. Sommige moeten voortdurend fase 1 doorgaan om GEESTKRACHT te ontwikkelen. Anderen lukt t al makkelijker om TE ZIJN, maar ze hebben nog samskara's en staken hun zoektocht. Ze denken IK BEN en menen 'ah dit is het'. Maar WEES, WEES VOLUIT... Zonder beperking. Laat de idee 'dit lichaam' varen. Open. Verdiep.
Grote vreugde komt.
Liefde komt.
Er komt eer, devotie, grace vanzelf...
Dus hoe kan t dat sommigen niet devoot zijn? Omdat ze ergens in die eerste twee fases blijven hangen. Want als je diep genoeg gaat breek je open. Dan leef je namaste voortdurend. ZIJN wordt vol, eindeloos...
Minder nog zijn er die t gebied van overgave/genade betreden. En die de aham vrriti, de ik-gedachte op de hielen zitten... DE DIEF ben jezelf. Je hebt jezelf beroofd van je eindeloze gelukzaligheid en volmaakte vrede...
Met die laatste fase leg je de bijl aan de wortels van de boom.
De zoeker verliest zich in de zoektocht.
Dus je begint met zoeken. Maar je eindigt niet met vinden. Degene die erin gaat is een andere dan die eruit komt.
🪷🙏🥰🌹🍃✨🌞🪷
Tekst van Ovanti uit de Zelfrealisatie app